چند دانشجوی سال اولی باید این سوال را از خودشان بپرسند؟ بعد از شش سال یادگیری زبان انگلیسی در مدرسه چرا باید در دانشگاه به یادگیری زبان انگلیسی ادامه دهند؟ پاسخ به این پرسش آسان نیست .

البته برای یادگیری زبان انگلیسی چند دلیل ساده هم وجود دارد. مثلاً زبان انگلیسی برای مسافرت و برای آدرس دادن به توریست‌های خارجی به‌درد می‌خورد. ولی اینکه کل یک نسل از جوان‌ها چندین سال فقط برای آدرس دادن و راحتی نوشابه خریدن در رستورانی در هاوایی زبان انگلیسی بخوانند ، قطعاً این کار به‌نظر زیاده‌روی و تلاش بیهوده‌ست. یک کتاب خوب عبارات مصطلح انگلیسی (مثلانگلیسی در سفر) همه‌ی آن چیزی که اکثر افراد برای آدرس دادن و مسافرت نیاز دارند را به آنها می‌دهد.

یک دلیل دیگر برای یادگیری زبان انگلیسی این است که ممکن است در آینده برای استخدام شدن مفید باشد. شاید اینطور باشد ولی این‌روزها حتی دانشجویانی که به‌خوبی انگلیسی حرف می‌زنند هم به‌سختی می‌توانند شغلی پیدا کنند تا از زبان انگلیسی استفاده کنند. باید حقیقت را قبول کرد که اکثر مردم به‌ندرت فرصت استفاده از زبان انگلیسی در محل کار را دارند. بعضی کارفرماها می‌خواهند دانشجویانی که خوب انگلیسی حرف می‌زنند را استخدام کنند و بعضی کارمندان هم این شانس را دارند که در خارج از کشور کار کنند و زبان انگلیسی را به‌کار ببرند پس یادگیری زبان انگلیسی از لحاظ استخدامی، سرمایه‌گذاریِ بدی نیست. با این وجود بازهم چندان دلیل خوبی نیست که همه‌ی دانشجویان، حتی آنهایی که خیلی پرتوقع نیستند را مجبور کنیم در دوران دانشگاه هم به یادگیری زبان انگلیسی ادامه بدهند.

بعضی‌ها می‌گویند دانشجویان باید زبان انگلیسی بخوانند چون زبانی بین‌المللی است. شاید درست باشد ولی مصداق این حرف در مقایسه با گذشته کمتر است. افول امپریالیسم و تغییرات جمعیتی باعث شده است درصد انگلیسی‌زبان‌ها که در سال 1958 میلادی (1337 شمسی) تقریباً 9.8 درصد بود، در سال 1992 میلادی (1371 شمسی) به 7.6 درصد برسد. البته هنوز هم بین نخبگان تحصیل‌کرده، حکومت زبان انگلیسی ادامه دارد. وقتی یک دیپلمات اهل اندونزی با یک مامور دولتی آلمانی مذاکره می‌کند به احتمال قوی انگلیسی صحبت خواهند کرد. یک فرستاده‌ی سازمان ملل با یک رهبر نظامی عرب نیز احتمالاً انگلیسی صحبت خواهند کرد. مثلاً نخبگان آینده‌ی ژاپن بخش کوچکی از جمعیت دانشگاهی اکنون را تشکیل می‌دهند و در چند دانشگاه برتر متمرکز هستند. پس چرا همه‌ی دانشجویان دیگر هم باید زبان انگلیسی بخوانند؟

سازوکارِ اقتصادِ حوزه‌ی آموزش نیز برای یادگیری زبان انگلیسی بر دانشجویان فشار وارد می‌کند.

حتی درکشورهایی مانند سوئد و سوئیس که هیچ‌وقت تحت استعمار ملل انگلیسی‌زبان نبوده‌اند هم زبان انگلیسی مشتاقانه فراگرفته می‌شود، به‌خصوص توسط جوانان. بیش از یک‌سوم اروپایی‌هایی که بین 17 تا 24 سال سن دارند می‌توانند انگلیسی صحبت کنند. نخبگان سیاسی و اقتصادی انگلیسی خودشان را دارند ولی جوانان هم از زبان انگلیسی برای متحدکردن فرهنگ جوانان در خیلی از کشورهای غیرانگلیسی‌زبان استفاده می‌کنند.

زبان انگلیسی بخشی از فرهنگ و هویت کشورهایی شده است که گویش‌ور بومی زبان انگلیسی نیستند.

هدف اصلی آموزش و پرورش لیبرال کسب فهم و خرد است. همه‌ی درک و فهم‌ها در درک خود خلاصه شده است. این خط‌مشی که دانشجویان ژاپنی باید انگلیسی بخوانند فقط وقتی قابل توجیه است که انگلیسی‌ای که در دانشگاه آموزش داده می‌شود با آنچه در مدرسه آموزش داده شده فرق داشته باشد. این انگلیسی نباید برای تست و امتحان باشد باید برای زندگی باشد. مطالعات زبان انگلیسی باید به دانشجویان کمک کند فهم‌شان از جهان بیشتر شود و هویت خود را بسیط‌تر کنند.

منبع:

http://www.ritsumei.ac.jp/lc/flgbk00/furoku1.html