روزی پلنگی وحشی به دهکده حمله کرده بود. مردی خردمند همراه با تعدادی ازجوانان برای شکار پلنگ به جنگل اطراف دهکده رفتند.

اما پلنگ خودش را نشان نمی داد و دائم از تله شکارچیان می گریخت. سرانجام هوا تاریک شد و

 یکی از جوانان دهکده با اظهار اینکه پلنگ دارای قدرت جادویی است و مقصود آنها را حدس می زند،

خودش را ترساند و ترس شدیدی را بر تیم حاکم کرد.

مرد خردمند با خوشحالی گفت که زمان شکار پلنگ فرا رسیده است و امشب حتما پلنگ خودش را

نشان می دهد. ازقضا پلنگ همان شب خودش را به گروه شکارچیان نشان داد و با زخمی کردن جوانی

که به شدت می ترسید، سرانجام با تیرهای بقیه از پا افتاد.

یکی از جوانان از مرد خردمند پرسید:”چه چیزی باعث شد شما رخ نمایی پلنگ را پیش بینی کنید؟

در حالی که شب های قبل چنین چیزی نمی گفتید!؟”

مرد خردمند گفت:

” ترس جوان و باور او که پلنگ دارای قدرت جادویی است، باعث شد پلنگ احساس قدرت کند و خود را شکست ناپذیر حس کند. این ترس ها و باورهای ترس آور و فلج کننده ما هستند که باعث قدرت گرفتن زورگویان و قدرت طلبان می شوند. پلنگ اگر می دانست که در تیم شکارچیان کسانی حضور دارند که از او نمی ترسند هرگز خودش را نشان نمی داد