یکی از بزرگترین خسارت ها در سطح ملی ما عدم ثبات مدیریتی است .

معدل خدمت یک مدیر در یک موسسه یا سازمان و وزارت خانه ها خیلی کمتر از معدل جهانی است . زمانی که مدیری به یک سمت انتخاب می گردد ؛ حداقل باید چندین ماه برای آشنایی بیشتر و اشراف بر محل خدمت و مجموعه تحت مدیریت خویش صرف کند تابا جمع آوری اطلاعات ضروری بتواند برنامه مناسبی را تدارک ببیند .

رسم بر این است که افراد با تخصص مناسب در مدیریت ها انتخاب شوند . ولی متاسفانه در کشور عزیز ما مدت زمانی است که تعهد جای تخصص را گرفته و هر کسی با داشتن رابطه مناسب و قوی در هر پستی بکار گمارده می شود . اگر منصفانه قضاوت کنیم حتی نابغه ها هم نمی توانند در رشته ای که تخصص اش را ندارند موفق عمل نمایند چه رسد به افراد عادی و معمولی .

حال پس از انتخاب یا بهتر بگویم انتصاب افراد بر پست های مهم با تغییر یک وزیر به تعداد چندین اتوبوس پر از کارمندان و مدیران عوض می شوند . و تجربه اندوخته شده توسط مدیران قبلی صفر شده و جای خود را به افراد تازه کار  ؛ نا بلد و در بسیاری موارد بدون تخصص و تجربه لازم  می دهند .

 در واقع مدیریت در آن سازمان یا وزارتخانه صفر شده و باید تمامی مراحل و راههای رفته از نو تکرار شوند .

دو ماه پیش جهت کار اداری به آموزش و پرورش یکی از نواحی شهرمان رفته بودم در تابلوی بزرگی مدیران اداره اموزش و پرورش آن ناحیه با عکس و رشته تحصیلی و مدت زمان مدیریت شان نصب شده بود . جالبرین موضوع برای من این بود که هیچکدام از مدیران سابق از تخصص لازمه برخودار نبودند . بیشتر از دبیران معارف اسلام و غیره مدیره شده بودند .

مدت زمان مدیریت این همکاران هم از موضوعات جالب دیگری بودند بیشتر مدیریت به مدت دو سال و شش ماه بود و کمترین شان حدود ده ماه .

با دو سال یا ده ماه کدام مدیری می توان برنامه ریزی کند تا مدیریت اش بهره ور گردد. این مسئله یعنی مدیر از روز اول انتخاب یا انتصاب به فکر شمارش روزهاست . و قادر نخواهد بود تا تغییری در زیر مجموعه خود ایجاد کند . نمی تواند موجبات  پیشرفتی در آن سازمان یا مجموعه شود.