چرا ؟ و به چه علت این همه ؛ هم وطن ما دردسر آوارگی و بی وطنی و گذشتن از همه چیز و فرار به قربت را به جان می خرند ؟

اگر با آمار بخواهیم حرف بزنیم با اطمینان می توان گفت : که کشور ما در سطح اول جهانی فرار مغز هاست . شاید چند کشور دیگر هم چنین مشکلی داشته باشند اما نه به شدت ما !!!

در اخبار شنیدم که بعد از جنگ روسیه با اوکراین حدود یک میلیون نفر از شوری مهاجرت کرده اند و مسیر بسیاری از آنها کشورهای اروپایی ؛ آمریکا و اخیرا کشورهای حوزه خلیج فارس هستند . مانند قطر و امارات عربی و عربستان با استخدام این افراد صاحب بهترین دانشمند روز جهان می شوند .

مغز های ایرانی در سطح جهان شناخته شده اند و همه کشور ها آرزودارند تا مهاجران ایرانی کشور آنها را به عنوان مقصد نهایی خود انتخاب کنند .

سه دهه قبل ما از وجود پزشکان هندی و پاکستانی و سایر ملل آسیایی استفاده می کردیم و این برای بسیاری از مردم ما واقعا دردآور بود تا اینکه فرزندان خودمان با کسب تحصیلات پزشکی سرآمد تمامی کشورهای جهان شدند و با کمال تاسف امروزه همه آنها قصد ترک وطن را دارند .

هر استادی که از دست می دهیم هزاران دانشجو را از وجود علم و تحصیل غنی محروم می کنیم . هر مهندسی که راهی قربت شود ما را از داشتن طرحهاو پروژه ای عظیم وطنی محروم می نماید .

با درآمد سد سال فروش نفت و گاز هم نمی توانیم چنین گنجینه های را فراهم کنیم . سرمایه و ثروتی که برای این افراد خرج شده قابل ذکر نیست . هیچ کس نمی تواند ارزش مادی برای یک عمل مغز و یا قلب را برآورد کند .

کشور کوچک اسرائیل به خاطر تبحر پزشکان اش در جهان شهره شده و از همه جای دنیا برای عمل های سخت پزشکی به آنجا می روند . ولی تا امروز حتی یک پزشک هم از اسرائیل به جای دیگری مهاجرت نکرده و نمی کند . !!!

ما چند سال باید صبر کنیم تا یک خلبان کارآزموده داشته باشیم . چند نفر در این کشور می توانند کتاب های بنویسند که در دانشگاه های دنیا تدریس شوند ؟

از دست دادن یک نخبه اقتصاد یک فاجیه است . ثروت و سرمایه افراد است که چرخهای تولید را به حرکت در میآورد و جوانان وطن را از بیکاری و سرگردانی به امید و نشاط می رساند .

چرا کسی به فکر راه چاره نیست ؟