1 – ما باید همه چیزهای اطرافمان را حس کنیم و گرنه جهان معنی خود را از دست می دهد .

2 – احساس اهمیت کردن انسان را سنگین و بی دست و پا و خود پسند می سازد برای اهل معرفت بودن باید سبکبار و روان بود .

3 – کار آمدترین طریق زیستن زندگی کردن در مقام یک جنگاور است . پیش از آنکه تصمیمی بگیری نگران باش و بیندش . اما همینکه تصمیم گرفتی فارغ از هر فکر و نگرانی قدم در راه نه زیرا هنوز هزاران تصمیم دیگر وجود دارد که در پیش روخواهی داشت . این است راه و روش یک جنگاور .

جنگاور زمانی به مرگ خود می اندیشید که اوضاع روشن نباشد ؛ تصور مرگ تنها چیزی است که به روح ما اعتدال می بخشد .

4 – وقتی کسی را دوست داشتی باید ثابت قدم باشی ؛ به حدی که دوباره زنده کردن انسان را ممکن بپندار .

5 – می توان ثابت قدم بود و سخت ثابت قدم بود حتی با علم به اینکه آنچه می کنیم بیهوده است . اما نخست باید بدانیم که کارمان بیهوده است و در همان حال چنان به دنبالش باشیم که گویی نمی دانستیم و این جنون اختیاری سالک است .

6 – انسان باید راه خود را به کمک دل انتخاب کند تا شادمان ترین و سرزنده ترین باشد . ای بسا که چنین کسی بتواند همیشه بخندد .

7 – تقدیر ما انسانها ؛ بد یا خوب ؛ آموختن است . من آموخته ام که ببینم و به تو می گویم که هیچ چیز در واقع مهم نیست . اکنون نوبت توست . اما چه بسا که برای تو همه چیز مهم باشد .

8 – اهل معرفت با عمل زندگی می کنند . نه با فکر کردن در باره عمل و نه با فکر کردن در باره چیزی که پس از انجام دادن عمل به آن فکر خواهد کرد . اهل معرفت راهی را به هدایت دل بر می گزیند و آنرا دنبال می کند . و آنگاه نگاه می کند و شاد می شود و می خندد و سپس می بیند و می داند او می داند که خیلی زود زندگیش یکسره به سر خواهد آمد . او می داند که چون هر کس دیگر راه به جایی نخواهد برد چون می بیند پس میداند که هیچ چیز مهمتر از هیچ چیز نیست . به بیان دیگر اهل معرفت فخر ندارد ؛ مقام ندارد ؛ خانواده ندارد ؛ نام ندارد ؛ وطن ندارد و آنچه دارد تنها زندگی است که باید آن را گذراند .