مردی در کنار ساحل دورافتاده ای قدم می‌زد. مردی را در فاصله ی دور می بیند که مدام خم می‌شود و چیزی را از روی زمین بر می‌دارد و توی اقیانوس پرت می‌کند. نزدیک تر می شود، می‌بیند مردی بومی صدف­هایی را که به ساحل می­افتد در آب می‌اندازد.

 - صبح به خیر رفیق، خیلی دلم می­خواهد بدانم چه می­کنی؟

- این صدف­ها را در داخل اقیانوس می اندازم. الآن موقع مدّ دریاست و این صدف ها را به ساحل دریا آورده و اگر آن­ها را توی آب نیندازم از کمبود اکسیژن خواهند مرد.

- دوست من! حرف تو را می فهمم ولی در این ساحل هزاران صدف این شکلی وجود دارد. تو که نمی‌توانی آن ها را به آب برگردانی. خیلی زیاد هستند و تازه همین یک ساحل نیست.. نمی بینی کار تو هیچ فرقی در اوضاع ایجاد نمی­کند؟

 مرد بومی لبخندی زد و خم شد و دوباره صدفی برداشت و به داخل دریا انداخت و گفت: "برای این یکی اوضاع فرق کرد."