به سال 1913 از پدری فرانسوی و مادری اسپانیایی در شمال آفریقا به جهان آمد . در الجزیره مدارس ابتدایی و متوسطه را گذراند , اما تحصیلات دانشگاهی اش ( در رشته فلسفه ) به علت بیماری ( سل ) نا تمام ماند .

محل تولد و فقر و مرگ زودرس پدر و بیماری ناگهانی از عوامل موثر در اندیشه و سرنوشت او بوده است . همه نوشته های کامو از احساس اضطراب و گناه و وحشت غربت و تبعید , از سوزندگی آفتاب و دم کردگی هوا , از اراده محکم به پیراستگی و وارستگی ؛ حتی در سبک و اندیشه – حکایت می کنند . معتقد بود که سرنوشت بشر , همچنان که سیر تاریخ ؛ پوچ و بی معنی است ؛ اما رستگاری و خوشبختی فقط در همین جهان ممکن است و بس . ( ملکوت من همه در روی زمین است ) و آدمی می تواند با تن خود به جهان بپیوندد .

چنانکه مثلا از یک آواز عاشقانه ولو نومیدانه ؛ ممکن است موثرترین قواعد عمل ومبارزه حاصل آید ؛ پس یاری به دیگران تا حد ایثار و از خود گذشتگی شاید بهترین شیوه برای ابراز هستی باشد . ( " پیوستن به دیگران در عشق و رنج و غربت که تنها یقین مشترک انسانها در زندگی است . " ) . در عین حال عقیده داشت که عصیان مهمترین فضلیت و ممتازترین خصلت آدمی است . ( " من عصیان می کنم ." ) پس ما هستیم .

آلبر کامو در سال 1957 جایزه نوبل ادبیات را گرفت و در سال 1960 در چهل و هفت سالگی دریک حادثه رانندگی کشته شد .

از مهمترین آثار او می توان به کتاب های : بیگانه – اسطوره سیزیف – سوئ تفاهم – کالیگولا – طاعون – حکومت نظامی – راستان – انسان طاغی – سقوط اشاره کرد .

منبع : کتاب سقوط آلبر کامو – ترجمه شورانگیز فرخ